Ελεύθερη είσοδος σε όλα τα Μουσεία στη 

«Διεθνή Ημέρα Μουσείων 2016»

Την Τετάρτη 18 Μαΐου τα μουσεία γιορτάζουν! 
Επιλέξτε μία από τις πολλές εκδηλώσεις με ελεύθερη είσοδο που θα γίνουν στην Ελλάδα.

http://bit.ly/MeraMouseiwn

Ημέρα της Γης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Σημαία, ανεπίσημο σύμβολο της Ημέρας της Γης (1970).

Η Ημέρα της Γης αποτελεί μια ημερομηνία κατά την οποία διοργανώνονται εκδηλώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο με στόχο την ευαισθητοποίηση σε περιβαλλοντικά θέματα. Συντονίζεται παγκοσμίως από το Δίκτυο Ημέρας της Γης (Earth Day Network)  και εορτάζεται σε περισσότερες από 175 χώρες κάθε χρόνο. To 2009, τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν τις 22 Απριλίου ως «Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης». Η Ημέρα της Γης έχει προγραμματιστεί για τις 22 Απριλίου τουλάχιστον μέχρι το 2015.

Η έμπνευση του θεσμού αποδίδεται στον ακτιβιστή Τζον ΜακΚόννελλ το 1969 σε ένα Συνέδριο της UNESCO στο Σαν Φρανσίσκο. Εκδηλώσεις έλαβαν χώρα για πρώτη φορά στο Σαν Φρανσίσκο και άλλες πόλεις στις 21 Μαρτίου 1970, ημέρα της εαρινής ισημερίας στο Βόρειο Ημισφαίριο.

Στην ActionAid στηρίζουμε τις γυναίκες σε 

ολόκληρο τον κόσμο

8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας: Γυναίκες όλου του κόσμου μας χαμογελούν!

Σε όλο τον κόσμο, γυναίκες γελούν παρά τις δυσκολίες. Είναι οι μητέρες μας, οι γιαγιάδες μας, οι σύζυγοί μας, οι αδερφές μας, οι φίλες μας. Στις χώρες δράσης μας είναι γυναίκες που αγωνίζονται να εξασφαλίσουν τρία γεύματα την ημέρα για την οικογένειά τους. Είναι γυναίκες που στερήθηκαν τη δυνατότητα να πάνε  στο σχολείο, αλλά κατάφεραν να στείλουν τις κόρες τους.  Είναι οι γυναίκες που μας εμπνέουν αυτή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Δες το πιο χαμογελαστό βίντεο του κόσμου:

Στην ActionAid στηρίζουμε τις γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο. Η ενδυνάμωσή τους και η μείωση της ανισότητας είναι για εμάς προτεραιότητα. Έτσι, δουλεύουμε για:

-την πρόσβαση όλων των κοριτσιών στην εκπαίδευση

-να αποκτήσουν δική τους δουλειά και εισόδημα, ενδυναμώνοντας τις και δημιουργώντας γυναικείους συνεταιρισμούς

-να καταπολεμηθεί η βία κατά των γυναικών, οι πρόωροι γάμοι και η κλειτοριδεκτομή

-να δυναμώσει η φωνή τους στην οικογένειά τους, την κοινότητά τους και τους θεσμούς. 

Η στήριξη των γυναικών δεν είναι μόνο δίκαιη, κάνει και τον κόσμο καλύτερο. Διότι, τα παιδιά μητέρων που έχουν πάει σχολείο έχουν 50% περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν μετά τα 5 τους χρόνια.

Σε πολλές περιοχές του κόσμου, οι γυναίκες έχουν πολύ πιο δύσκολη ζωή μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες. Κινδυνεύουν  να παντρευτούν πριν γίνουν καν 15 ετών. Κινδυνεύουν να υποστούν κλειτοριδεκτομή. Κινδυνεύουν να μείνουν αγράμματες. Κινδυνεύουν να πεθάνουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Πρέπει να παλέψουν σε έναν κόσμο που είναι τόσο άδικος που πρέπει να δίνουν τη ζωή τους για τα δικαιώματά τους και που έπρεπε ο ΟΗΕ να θεσπίσει ημέρα για εκείνες στις 8 Μαρτίου.

Όμως, οι αγώνες τους και οι προσπάθειες όλων μας να γίνει αυτός ο κόσμος πιο δίκαιος φέρνουν αποτελέσματα:

• Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, το 1990 παγκοσμίως πέθαιναν 385 γυναίκες κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά την εγκυμοσύνη σε κάθε 100.000 γεννήσεις. Το 2015, ο αριθμός των θανάτων είχε πέσει στις 216. Στις δε λιγότερο αναπτυγμένες χώρες, η βελτίωση είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή καθώς ο αριθμός των θανάτων έπεσε από 903 γυναίκες το 1990 σε 436 ανά 100.000 γεννήσεις, το 2015. Αυτό σημαίνει ότι είχαμε εντυπωσιακή πτώση κατά περισσότερο από 50%.

• Και στον τομέα της εκπαίδευσης υπάρχει πρόοδος. Σύμφωνα  με την UNESCO, παγκοσμίως το 1999 σχεδόν το 77% των γυναικών άνω των 15 ετών γνώριζαν γραφή και ανάγνωση ενώ το 2015, το ποσοστό είχε ανέβει στο 83%. Τα αντίστοιχα ποσοστά στις αναπτυσσόμενες χώρες ήταν σχεδόν το 70% το 1999 και στο 78% το 2015. Αυτό μεταφράζεται σχεδόν 36 εκατομμύρια λιγότερες γυναίκες αναλφάβητες.

Χρόνια πολλά στις γυναίκες σε όλο τον κόσμο!

Παγκόσμια Ημέρα κατά του Εκφοβισμού 

στο σχολείο...

Ας ενημερωθούμε πότε ένα παιδί 

εκφοβίζεται στο σχολείο και πώς

 μπορούμε να το βοηθήσουμε.

Το βραχιολάκι του Μαρτίου

Κόκκινη κλωστή δεμένη… στο χέρι βάζουμε την πρώτη ημέρα του Μαρτίου – Τι δείχνει το έθιμο.

Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει
τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου οι μύστες
έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι, όπως παρατηρεί
ο λαογράφος Νικόλαος Πολίτης.

Σύμφωνα με το έθιμο, την 1η του Μάρτη, οι μητέρες φορούν στον καρπό του χεριού των παιδιών
 τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά,
για να τα προστατεύει από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, που είναι ιδιαίτερα βλαβερός, σύμφωνα
με τις λαϊκές δοξασίες. Ο Μάρτης προφυλάσσει επίσης, όπως πιστεύεται, από τα κουνούπια
και τους ψύλλους και ακόμα απομακρύνει τις αρρώστιες και άλλα κακά.

Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν
βγουν από το σπίτι. Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού
σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του.

Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν
δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους ή το καίνε με
το αναστάσιμο φως του Πάσχα.

Η Χριστιανική Εκκλησία δια του Ιωάννου του Χρυσοστόμου θεωρεί το έθιμο ειδωλολατρικό ήδη από
το 5ο αιώνα.

Ο «Μάρτης» στα Βαλκάνια

Το έθιμο του Μάρτη γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο στα Σκόπια με την ονομασία Μάρτινκα και
στην Αλβανία ως Βερόρε. Οι κάτοικοι των δυο γειτονικών μας χωρών φορούν βραχιόλια από κόκκινη
και άσπρη κλωστή για να μην τους «πιάσει» ο ήλιος, τα οποία και βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν
 δουν το πρώτο χελιδόνι. Άλλοι πάλι, δένουν τον Μάρτη σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να
του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα
βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.

Τηρώντας παραδόσεις και έθιμα αιώνων, οι Βούλγαροι, την πρώτη ημέρα του Μάρτη, φορούν στο
πέτο τους στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές που αποκαλούνται Μαρτενίτσα.
 Σε ορισμένες περιοχές της Βουλγαρίας, οι κάτοικοι τοποθετούν έξω από τα σπίτια τους ένα κομμάτι
 κόκκινου υφάσματος για να μην τους «κάψει η γιαγιά Μάρτα» (Μπάμπα Μάρτα, στα βουλγαρικά),
που είναι η θηλυκή προσωποποίηση του μήνα Μάρτη. Η Μαρτενίτσα λειτουργεί στη συνείδηση του
βουλγαρικού λαού ως φυλαχτό, το οποίο μάλιστα είθισται να προσφέρεται ως δώρο μεταξύ των
μελών της οικογένειας, συνοδευόμενο από ευχές για υγεία και ευημερία.

Το ασπροκόκκινο στολίδι της 1ης του Μάρτη φέρει στα ρουμανικά την ονομασία Μαρτιζόρ.
Η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και η άσπρη την αγνότητα του φυτού χιονόφιλος,
 που ανθίζει τον Μάρτιο και είναι στενά συνδεδεμένο με αρκετά έθιμα και παραδόσεις της
Ρουμανίας. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Θεός – Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και
κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα
 να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι.

Μια ημέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο και απελευθέρωσε
τον Ήλιο, φέροντας την άνοιξη. Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε
κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το «Μαρτισόρ»,
με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και
 άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα.

Πηγή: sansimera

Θεσσαλονίκη: 

Δωρεάν ξεναγήσεις σε μνημεία της πόλης αυτό το Σ/Κ!

ΜΕΓΕΝΘΥΝΣΗ

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016:Στο πλαίσιο της εκδήλωσης "Το παρελθόν στο παρόν μέσα από τα Δημόσια και λατρευτικά κτίρια της Θεσσαλονίκης", που γίνεται με την ευκαιρία του εορτασμού της "Παγκόσμιας Ημέρας Ξεναγού" (21 Φεβρουαρίου) και με την αιγίδα του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης (Μακεδονίας-Θράκης), θα προσφερθούν δωρεάν στο κοινό ξεναγήσεις στα πιο χαρακτηριστικά αρχιτεκτονικά μνημεία της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής.

• Ξενάγηση στο ιστορικό κτήριο του Υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης (Διοικητήριο)

Μια ιδιαίτερη ευκαιρία να επισκεφθούμε το εσωτερικό του ιστορικού κτιρίου της Θεσσαλονίκης.

Ώρα έναρξης: 11.00π.μ.

Σημείο συνάντησης: κεντρική είσοδος Διοικητηρίου.

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016:

• Ξεναγήσεις στα γνωστά και στα άγνωστα μνημεία της Θεσσαλονίκης.

Θα επισκεφτούμε τα ανεπανάληπτης ιστορικής αξίας και αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος μνημεία:

• Ροτόντα, ώρα 10.00 & 12.00
• Λευκός Πύργος ώρα 10.00 & 12.00

Με την στήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης

• Γενί Τζαμί (διευθ. Αρχαιολογικού Μουσείου 30) ώρα 10.00 & 12.00
• Αλατζά Ιμαρέτ (διευθ. Γαλιλαίου & Κασσάνδρου) ώρα 10.00 & 12.00

Οι ξεναγήσεις δεν περιορίζονται μόνο στην πόλη της Θεσσαλονίκης.

Την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου και ώρα 11.00 θα προσφερθούν ξεναγήσεις στα:

Αρχαιολογικά Μουσεία Δίου, Πέλλας, Κιλκίς, Δράμας, Καβάλας, Βόλου, στους Βασιλικούς Τάφους Αιγών και στην παλιά πόλη της Ξάνθης (σημείο συνάντησης το Ρολόι).

Το Δημοτικό Σχολείο Πλατάνου Πρασινάδας παρακολούθησε 

τη θεατρική παράσταση

«Ο Μικρός Πρίγκιπας» στο Θέατρο Αριστοτέλειο την Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Η παιδική σκηνή του Θεάτρου Αριστοτέλειον στη Θεσσαλονίκη επέλεξε για τη θεατρική περίοδο 2015 - 2016, να παρουσιάσει ένα από τα πιο γνωστά παιδικά βιβλία σε όλο τον κόσμο!

    «Ο Μικρός Πρίγκιπας», βασισμένο στην αριστουργηματική νουβέλα του Αντουάν ντε Σαιντ- Εξυπερύ, ανεβαίνει σε σκηνοθεσία και προσαρμογή κειμένου του Δημήτρη Αδάμη.

   Πρόκειται για το αγαπημένο βιβλίο μικρών και μεγάλων. Ένα μοναδικό ταξίδι στην αθωότητα, μια γεμάτη φαντασία ιστορία. Ένα έργο γεμάτο περιπέτεια, μυστήριο και χαρούμενη διάθεση. Ένας ύμνος στη ζωή, στην αγάπη και τη φιλία. Ένα έργο γεμάτο σύμβολα κι ένα μάθημα ζωής και  ανθρωπιάς. Οι φίλοι είναι μοναδικοί στον κόσμο, όπως μοναδικό είναι και οτιδήποτε με το οποίο δημιουργούμε δεσμούς. Μοναδικά πράγματα στον κόσμο είναι αυτά που έχουν για μας σημασία. Ακόμα και ανάμεσα σε άλλα όμοια, εμείς μπορούμε να τα ξεχωρίσουμε χρησιμοποιώντας την καρδιά μας. Αυτά ξεχωρίζουμε, γιατί με αυτά έχουμε δεσμούς.
   Η παράσταση, με σύγχρονα αλλά και παραμυθένια στοιχεία, θα μαγνητίσει τα βλέμματα των παιδιών και θα μεταφέρει ατόφια τα μηνύματα του έργου. Με έξι εξαιρετικούς ηθοποιούς, έξυπνους και γεμάτους χιούμορ διαλόγους, μοναδικά σκηνικά και κοστούμια, και όπως πάντα τις αξέχαστες μουσικές και τα τραγούδια της παράστασης, ο «Μικρός Πρίγκιπας» έχει στόχο να ψυχαγωγήσει τα παιδιά, χαρίζοντάς τους μια δυνατή εμπειρία αλλά και αφορμή για συζητήσεις και παιχνίδι.

  Λίγα λόγια για το έργο
   Ένας πιλότος πέφτει με το αεροπλάνο του, που έχει πάθει βλάβη, στην έρημο. Εκεί συναντά ένα ασυνήθιστο παιδί, τον Μικρό Πρίγκιπα. Μόλις ο Μικρός Πρίγκιπας τον αντικρίζει, του ζητά να του σχεδιάσει ένα αρνί. Από το σημείο αυτό ξεδιπλώνεται η ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα. Ζούσε σε έναν μικρό πλανήτη, αυτός, τα τρία του ηφαίστεια και ένα τριαντάφυλλο. Ένιωθε μόνος του και ήθελε έναν φίλο. Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του… Πέρασε από πολλούς πλανήτες με διάφορους ανθρώπους, μα κανένας δεν έγινε φίλος του. Κατέληξε στη Γη, στη μέση της ερήμου… Εκεί που τον συνάντησε ο πιλότος …Πέρασε μέσα από βουνά, ερήμους και μέσα από έναν κήπο, ο οποίος ήταν γεμάτος με τριαντάφυλλα. Ήταν έκπληξη γι΄ αυτόν, γιατί νόμιζε πως το λουλούδι του ήταν μοναδικό στο γαλαξία… Έπειτα γνώρισε μια αλεπού. Γίνανε φίλοι. Τον σκοπό του τον είχε πια εκπληρώσει, δεν βρήκε μόνο έναν φίλο αλλά πολλούς!
Η παράσταση ολοκληρώνεται με την επιστροφή του Μικρού Πρίγκιπα στον πλανήτη του. Αποχαιρετά με το δικό του τρόπο τον πιλότο και τα παιδιά.

Kosmas Lapatas

Award-winning Pianist • Pedagogue • Musicologist • Music Technologist • Composer

΄΄Τα παιδιά χρειάζονται τέχνη, μουσική, ζωγραφιές, ιστορίες και ποιήματα όσο χρειάζονται αγάπη, φαγητό, καθαρό αέρα και παιχνίδι.΄΄

Feb 16, 2016

• Share on LinkedIn
• Share on Facebook
• Share on Twitter

Τα παιδιά χρειάζονται τέχνη, μουσική, ζωγραφιές, ιστορίες και ποιήματα όσο χρειάζονται αγάπη, φαγητό, καθαρό αέρα και παιχνίδι. Αν δεν δώσεις σε ένα παιδί τροφή, η ζημιά γίνεται γρήγορα ορατή. Αν δεν αφήσεις ένα παιδί να έχει καθαρό αέρα και παιχνίδι, η ζημιά είναι επίσης ορατή, αλλά όχι τόσο γρήγορα. Αν δεν δώσεις σε ένα παιδί αγάπη, η ζημιά μπορεί να μην είναι φανερή για μερικά χρόνια, αλλά είναι μόνιμη.

Αλλά αν δεν δώσεις σε ένα παιδί μουσική, ζωγραφιές, ιστορίες και ποιήματα, η ζημιά δεν είναι τόσο εύκολα ορατή. Είναι εκεί όμως. Τα σώματα τους είναι αρκετά υγιή, μπορούν να τρέξουν και να πηδήξουν και να κολυμπήσουν και να φάνε λαίμαργα και να κάνουν πολύ θόρυβο, όπως έκαναν πάντα τα παιδιά,  αλλά πάντα κάτι λείπει.

 Όλοι οι άνθρωποι, σε κάποιο στάδιο της παιδικής, νεανικής, εφηβικής και ενήλικης ηλικίας, έρχονται αντιμέτωποι με κάτι που δεν ονειρεύτηκαν ποτέ. Είναι τόσο ξένο σε αυτούς όσο η σκοτεινή πλευρά της σελήνης. Αλλά μία μέρα ακούν μία φωνή στο ραδιόφωνο να διαβάζει ένα ποίημα, ή περνούν από ένα σπίτι με ένα ανοιχτό παράθυρο όπου κάποιος παίζει πιάνο, ή βλέπουν μία αφίσα από έναν συγκεκριμένο πίνακα σε κάποιου τον τοίχο, και τους αγγίζει τόσο πολύ που αισθάνονται ζαλάδα.

 Τίποτα δεν τους είχε προετοιμάσει γι’ αυτό. Ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι είναι γεμάτοι με μία λαχτάρα, παρόλο που δεν είχαν καμία ιδέα πριν ένα λεπτό, μία λαχτάρα για κάτι τόσο γλυκό και τόσο απολαυστικό που σχεδόν τους πληγώνει. Κλαίνε σχεδόν, αισθάνονται λύπη και χαρά και μόνοι και ευπρόσδεκτοι από αυτήν την εντελώς νέα και παράξενη εμπειρία, και την θέλουν απεγνωσμένα. Το ήθελαν αυτό, το χρειαζόντουσαν όπως ένας πεινασμένος χρειάζεται τροφή, και δεν το ήξεραν. Δεν είχαν ιδέα.

Έτσι είναι και για ένα παιδί που χρειάζεται τέχνη, μουσική, ζωγραφιές, ιστορίες και ποιήματα και τα συναντάει τυχαία. Αν δεν υπήρχε η εν λόγω ευκαιρία, ίσως να μην το γνώριζε ποτέ, και θα μπορούσε να περάσει όλη του τη ζωή σε μία κατάσταση πολιτιστικής λιμοκτονίας χωρίς να το γνωρίζει. Γιατί οι συνέπειες της πολιτιστικής λιμοκτονίας δεν είναι δραματικές και γρήγορες. Δεν είναι εύκολα ορατές.

Αυτή η λαχτάρα υπάρχει σε πολλά παιδιά, και συχνά δεν ικανοποιείται ποτέ, διότι δεν έχει αφυπνισθεί ποτέ. Πολλά παιδιά σε κάθε μέρος του κόσμου πεινάνε για κάτι που τροφοδοτεί και θρέφει την ψυχή τους. Κάθε παιδί έχει δικαίωμα σε τροφή, στέγη, παιδεία, ιατρική περίθαλψη, και ούτω καθεξής. Κάθε παιδί έχει δικαίωμα στην εμπειρία του πολιτισμού. Χωρίς τέχνη, μουσική, ζωγραφιές, ιστορίες και ποιήματα τα παιδιά θα πεινάσουν.

 

Philip Pullman, Multi award-winning novelist

Carnegie Medal; Guardian Prize; Astrid Lindgren Award

Πηγή: Linked in

Ημέρα Ασφαλούς Διαδικτύου

"Ανάλαβε δράση, για ένα καλύτερο Διαδίκτυο!"
Την Τρίτη, 9 Φεβρουαρίου 2016 εορτάζεται για 13η συνεχή χρονιά η Ημέρα Ασφαλούς Διαδικτύου. 

Η Ημέρα Ασφαλούς Διαδικτύου εορτάστηκε για πρώτη φορά στις 6 Φεβρουαρίου 2004 σε 16 χώρες, υπό το συντονισμό του έργου SafeBorders και το πρόγραμμα Safer Internet της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το 2005 ανέλαβε τα ηνία το  Πανευρωπαϊκό Δίκτυο Εθνικών Κέντρων Ενημέρωσης & Επαγρύπνησης INSAFE, και σήμερα ο αριθμός των χωρών έχει ξεπεράσει τις 100 παγκοσμίως!

Από το 2014, η Ημέρα Ασφαλούς Διαδικτύου προάγει όχι μόνο το ασφαλές Διαδίκτυο αλλά τη δημιουργία ενός καλύτερου Διαδικτύου, στο οποίο όλοι μπορούμε να συμβάλλουμε. Έτσι, το φετινό σύνθημα είναι: «Ανάλαβε δράση για ένα καλύτερο Διαδίκτυο!» («Play your part for a better internet!»).

Πρόσεχε:

Μάθε πώς να προστατεύεις τον εαυτό σου από τις κακοτοπιές του Internet και των social media:

- Σκέψου πριν ποστάρεις κάτι
- Να κάνεις φίλους μόνο όσους γνωρίζεις
- Να είσαι ευγενικός/ή με τους άλλους
- Βάλε τις ρυθμίσεις σου στο απόρρητο
- Μην πληγώνεις τους άλλους

Μίλα - Κάνε διαγραφή φίλου - Μπλοκάρισε - Κάνε αναφορά

Μη δέχεσαι την καταπίεση στο Internet αδιαμαρτύρητα!

Να είστε όλοι ασφαλείς!

ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΜΑΜΑΣ

Κείμενο: Παναγιώτα Καρλατήρα

27/1/2016 Featured Συζητώντας 14065 Εμφανίσεις

«Μαμά, είσαι η χειρότερη μαμά του κόσμου, καλά όχι του κόσμου, αλλά του σχολείου σίγουρα!» μου είχε πει πριν από μερικά χρόνια ο πρωτότοκος γιος, και οι δύο μικρότεροι έσπευσαν να συμφωνήσουν μαζί του.

Όταν τους ρώτησα γιατί μου… απονέμουν αυτόν τον τίτλο, μου παρέθεσαν κανόνες και «πρέπει» της καθημερινότητάς τους, από το πρωινό ξύπνημα μέχρι το διάβασμα και τον χρόνο ενασχόλησης με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, ακόμη και το ποδόσφαιρο «όταν δεν έχουμε όρεξη να πάμε…», μου χρέωσαν «πολύ πρόγραμμα, καταπίεση και αυστηρότητα» και στο τέλος μου ανέφεραν και δυο τρεις «καλές μαμάδες» συμμαθητών τους για να διδαχθώ από τη στάση τους. Η απάντησή μου ήταν αυθόρμητη και ίσως μη ενδεδειγμένη: «Αν όλες οι μαμάδες του κόσμου, καλά όχι του κόσμου, αλλά του σχολείου, ήταν ίδιες, θα ήταν πολύ βαρετό».

Το σίγουρο είναι ότι η μαμά είναι για πολλά χρόνια το κεντρικό πρόσωπο στη ζωή των παιδιών (κι ο μπαμπάς είναι… αλλά τώρα μιλάμε για τις μαμάδες). Διαμορφώνει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη σκέψη και τη συμπεριφορά των παιδιών, άρα και την προσωπικότητά τους. Η δική της ιδιοσυγκρασία, οι εμπειρίες της, οι κοινωνικές, οικογενειακές και περιβαλλοντικές συνθήκες ζωής της, και βέβαια τα δικά της γονεϊκά πρότυπα έχουν αντίκτυπο στη συμπεριφορά της και τον τρόπο που ανατρέφει τα παιδιά της. Το Τaλκ με τη συνεργασία της ειδικού, Συμβούλου Ψυχικής Υγείας, κυρίας Μαρίας Τόλια, σκιαγραφεί τους βασικούς τύπους της σημερινής μαμάς.

Τα σημεία στα οποία βασίζεται αυτή η κατηγοριοποίηση είναι η αποδοχή ή αντίθετα η απόρριψη που δείχνει στο παιδί, οι απαιτήσεις που έχει για τη συμπεριφορά του και οι προσδοκίες που έχει για αυτό, και τέλος η ανταπόκριση, δηλαδή η ικανότητά της να ενθαρρύνει την ατομικότητα και την ανεξαρτησία του. Πέρα από τις καλές ή τις… κακές επιδόσεις κάθε μαμάς κι ανεξάρτητα από τον τύπο της, το βέβαιον είναι ότι υπάρχει πάντοτε ένας κοινός παρονομαστής, η αγάπη προς τα παιδιά!  Απαιτητική, μαμά- «σωτήρας», διεκπεραιωτική, ενοχική: εσείς ποιον χαρακτηρισμό θα επιλέγατε για τον δικό σας ρόλο ως μαμάς;

 Η απαιτητική μαμά

Είναι η μαμά που βάζει πολύ ψηλά τον πήχη όχι για το παιδί της, αλλά για τις δικές της προσδοκίες και απαιτήσεις από αυτό. «Μα, ποια μαμά δεν θέλει να δει το παιδί της να διακρίνεται και να πετυχαίνει σε ό,τι κάνει;», θα μπορούσε να αντιτάξει η απαιτητική μαμά. Ναι, όλοι θα συμφωνήσουμε σε αυτό, αλλά με μία προϋπόθεση, με σεβασμό στις ιδιαιτερότητες και τις επιθυμίες κάθε παιδιού. Η απαιτητική μαμά είναι συνήθως με ένα πρόγραμμα ανά χείρας ή στο… μυαλό της, χωρίς το οποίο αδυνατεί να αντεπεξέλθει στο γονεϊκό της ρόλο. Και φυσικά, απαιτεί από το παιδί να συμμορφώνεται με το πρόγραμμα που εκείνη έχει καταρτίσει και να είναι υπάκουο και δεκτικό γιατί«ό,τι γίνεται, γίνεται για το καλό του». Από τις δραστηριότητες μέχρι το σχολείο και από τις παρέες μέχρι το παιχνίδι η απαιτητική μαμά μοιάζει σαν να βρίσκεται σε έναν αγώνα δρόμου όπου πρέπει να τερματίσει πάση θυσία, πρώτα εκείνη και μετά το παιδί. Διακρίνεται κυρίως για το άγχος της αναφορικά με το αν το παιδί έχει κάνει τη σωστή επιλογή αλλά και το όποιο αποτέλεσμα. Η λεκτική επικοινωνία της με το παιδί δεν είναι το δυνατό της σημείο – ξέρει να επιβάλλει και όχι να εξηγεί, να πείθει, να διαμορφώνει ένα πλαίσιο ώστε να αποφασίσει και με το παιδί κάτι που το αφορά. Όσο το παιδί μεγαλώνει όμως, μπορεί να μειώνεται η δική της επιρροή. Τότε θα καταφύγει στην τιμωρία.

* Ένα παιδί με απαιτητική μαμά νιώθει μόνιμο άγχος για τις επιδόσεις του, πίεση για τις επιλογές του και αρκετές φορές φόβο για την αντίδρασή της, μια που πάντα προσπαθεί να ικανοποιήσει τις μεγάλες προσδοκίες της.

Η διεκπεραιωτική μαμά

Η διεκπεραιωτική μαμά είναι πάντα δίπλα στο παιδί της, αλλά μοιάζει να είναι «ωσεί παρούσα». Η καθημερινότητά της με το παιδί είναι ένα ανελέητο κυνηγητό με τον χρόνο ή ένας ασταμάτητος βομβαρδισμός του με τις δικές της υποχρεώσεις στο σπίτι και στην οικογένεια. «Τι θα φάμε;», «Έφαγες;», «Έχεις διαβάσει αγγλικά;», «Γενικώς έχεις διαβάσει;», «Έπλυνες τα δόντια σου;», «Κανόνισες να πας στο πάρκο με τα παιδιά;», «Κανόνισες να βγεις;», «Πότε θα πάμε για κούρεμα;» κ.ο.κ. Ο κατάλογος με τις ερωτήσεις που υποβάλλει ακατάπαυστα η διεκπεραιωτική μαμά είναι ατέλειωτος. Αυτό που την χαρακτηρίζει όμως είναι ότι απαντά με τις ίδιες ερωτήσεις ακόμη και όταν το παιδί της εκφράζει τον προβληματισμό του για κάτι που το απασχολεί και που ουδεμία σχέση έχει με τα της ρουτίνας και του σπιτιού. Έτσι, μπορεί πχ να ακούσει «Μαμά, στο σχολείο με έσπρωξαν κάποια παιδιά και έπεσα και χτύπησα…» κι εκείνη να ρωτήσει όλο αγωνία «Σκίστηκε η φόρμα σου; Αχ, πόσες φορές σας έχω πει να προσέχετε, πόσες φόρμες πια πρέπει να αγοράσω;»… Η στάση της θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμη και αδιάφορη ή απαξιωτική απέναντι στο παιδί, καθώς το αντιμετωπίζει σαν ένα από τα «προβλήματα» που ανακύπτουν αίφνης και της ανακόπτουν τη ροή της καθημερινότητας. Θα ακούσει ό,τι της λέει το παιδί με την ίδια έκφραση, χωρίς να φιλτράρει τη σημασία και το βάρος των λεγομένων του, διότι θεωρεί ότι είναι πιο σημαντικό να γίνουν όλα τα υπόλοιπα πχ φαγητό, διάβασμα και άλλες καθημερινές υποχρεώσεις. Η διεκπεραιωτική μαμά εγκλωβισμένη στον δικό της μικρόκοσμο «χάνει» πολλές σημαντικές στιγμές της ζωής του παιδιού της, χαρούμενες και λιγότερο χαρούμενες, καθώς δεν γνωρίζει τι σημαίνει εξομολόγηση, κουβέντα, ζεστασιά, μοίρασμα με την ουσιαστική έννοια των λέξεων.

* Ένα παιδί με διεκπεραιωτική μαμά αισθάνεται μοναξιά γιατί δεν μπορεί να μοιραστεί όσα, σημαντικά ή ασήμαντα, το απασχολούν. Εισπράττει απόρριψη από τη συμπεριφορά της μαμάς του όταν μιλάει και δεν έχει απέναντί του ουσιαστικό συνομιλητή.

 Η μαμά- «σωτήρας»

 Η μαμά -«σωτήρας» όπως μαρτυρά και ο τίτλος της είναι ο φύλακας – άγγελος του παιδιού της, με τη διαφορά όμως ότι αυτό γίνεται πάντοτε είτε συντρέχει λόγος είτε όχι. Είναι η υπερπροστατευτική μαμά που θέλει να προστατέψει το παιδί από τα… πάντα. Η συμπεριφορά μιας τέτοιας μαμάς είναι έως σε ένα σημείο αποδεκτή όταν πρόκειται να προστατεύσει ένα βρέφος, αλλά όχι ένα παιδάκι που μεγαλώνει και χρειάζεται κανόνες και όρια και πλαίσιο για να κινηθεί μόνο του πλέον σιγά σιγά. Είναι η μαμά που, όταν το παιδί δε θέλει να κάνει κάτι που το κουράζει ή  δε του αρέσει, θα μπει αμέσως στη διαδικασία να το κάνει αυτή για λογαριασμό του και να του το δώσει έτοιμο. Μπορεί πχ το παιδί να μην έχει κάνει τη ζωγραφιά του για το μάθημα την επόμενη μέρα στο σχολείο και να του πει «δεν πειράζει, πήγαινε εσύ να παίξεις και θα κάνω εγώ τη ζωγραφιά». (Στη θέση της ζωγραφιάς μπορείτε να βάλετε έκθεση, εργασία, πρότζεκτ για το πανεπιστήμιο…). Ξέρει πολύ καλά πώς να προσφέρει έτοιμες λύσεις. Τα κίνητρά της δεν είναι πάντοτε ίδια. Το κάνει γιατί μπορεί να μην αντέχει τη γκρίνια του παιδιού, είτε γιατί θεωρεί ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνο του είτε γιατί έχει μάθει να προσφέρει τα πάντα για να νιώθει η  ίδια σημαντική είτε γιατί θέλει να τα ελέγχει όλα. Αυτή η μαμά δεν αντιλαμβάνεται πόσο σημαντικό είναι να ενθαρρύνει την αυτονομία του παιδιού ούτε πόσο ουσιαστικό για τη ζωή του να μάθει μέσα από τα δικά του βιώματα να διαχειρίζεται καταστάσεις και ανθρώπους.

* Ένα παιδί με μαμά-«σωτήρα» είναι ένα εξαρτημένο παιδί, ένα παιδί που μεγαλώνει ουσιαστικά χωρίς ελευθερία και χωρίς προσδοκίες. Κι αυτό θα το εμποδίζει να αναλάβει ευθύνες και πρωτοβουλίες, τόσο για το ίδιο όσο και για τους άλλους.

 Η ενοχική μαμά

Η ενοχική μαμά λυγίζει από το βάρος των ενοχών και των τύψεων για όσα δεν κάνει αλλά και για όσα… κάνει για το παιδί της. Συνήθως πρέπει να ανταποκριθεί σε πολλές απαιτήσεις καθημερινά, είτε εργάζεται είτε όχι, και αυτό την εξουθενώνει. Είτε το εκφράζει είτε όχι, αισθάνεται αγωνία, άγχος, πίεση, για να είναι όλα στην εντέλεια κι αυτό καταλήγει σε κούραση σωματική και ψυχολογική. Το χειρότερο είναι όμως ότι αισθάνεται πάντα ότι κάτι δεν κάνει καλά: ότι παραμελεί το παιδί της, ότι δεν είναι εκεί όταν τη χρειάζεται, ότι δεν αρκετά εκεί όταν τη χρειάζεται, ότι δεν φροντίζει για τις ανάγκες του σε όλα τα επίπεδα κ.ο.κ. Δεν απολαμβάνει τον γονεϊκό της ρόλο ούτε τη σχέση της με το παιδί. Εγκλωβίζεται μέσα στο ιδεατό, σε αυτό που η ίδια βάζει στο μυαλό της ότι θα μπορούσε να γίνει, και δεν απολαμβάνει καμία στιγμή, μικρή ή μεγάλη. Οι ενοχές της την ωθούν σε υπερβολές ως προς την συμπεριφορά της απέναντι στο παιδί, που μπορεί να είναι από υπερπροσφορά δώρων και υλικών αγαθών μέχρι υποταγή σε κάθε επιθυμία του παιδιού.

* Ένα παιδί που μεγαλώνει με μια ενοχική μαμά νιώθει ανασφαλές, διότι δεν μεγαλώνει με όρια και πλαίσιο. Επιπλέον, μαθαίνει να εκδηλώνει συμπεριφορά κτητική, απαιτητική, διαχειριστική προκειμένου να πετύχει ό,τι θέλει.

Οι τέσσερις κανόνες που δεν ξεχνά ποτέ (ή σχεδόν ποτέ) η μαμά που επιθυμεί ουσιαστική επικοινωνία με το παιδί της

Η μαμά ξέρει ή μαθαίνει:

Να ακούει. Το δείχνει με το σώμα της, ότι είναι έτοιμη να το ακούσει, το δείχνει με το πρόσωπό της, με το βλέμμα της ότι είναι διαθέσιμη και παρούσα να το ακούσει.

Να ρωτάει. Διερευνά με διακριτικό και διεισδυτικό τρόπο το θέμα που είτε υπέπεσε στην αντίληψή της είτε το μοιράστηκε μαζί της το παιδί. Θέτει ερωτήσεις για να είναι σίγουρη ότι έχει καταλάβει αυτό που θέλει να της πει το παιδί πχ Τι εννοείς όταν λες αυτό; Μπορείς να μου πεις πάλι γιατί δεν κατάλαβα; Κοκ

Να καθρεφτίζει το συναίσθημα του παιδιού. Για την ουσιαστική επικοινωνία  με το παιδί είναι πολύ σημαντική η αντανάκλαση του συναισθήματός του. Η μαμά πρέπει να καταλάβει ποιο είναι το συναίσθημα του παιδιού και να του το καθρεφτίζει στη συνέχεια ξεκινώντας πάντα με το «υποθέτω ότι νιώθεις…», «έχω την εντύπωση ότι αισθάνεσαι…» ή «σκέπτομαι ότι σε απασχολεί…».

Να μπαίνει στη θέση του παιδιού και να το καταλαβαίνει χωρίς να ταυτίζεται όμως μαζί του και με το πρόβλημα του.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία την Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας, κυρία Μαρία Τόλια

Πηγή:http://www.talcmag.gr/sizitondas/oi-vasikoi-typoi-tis-mamas/